De 21 taboes in hondenopvoeding.
En hoe ik erover denk ;)

1.Mijn hond slaapt bij mij in bed

Ik als hondenprofessional zal dit ten zeerste toejuichen. Honden zijn groepsdieren, houden van gezelschap, voelen zich veilig in de groep en houden van sociaal slapen. Dus voor de hond is dit echt geweldig.

Voor mij als persoon, no thank you. Ik moet er niet aan denken, die haren in bed, die vieze anus op mijn dekbed of kussen *gaat over haar nek*. Ik en mijn smetvrees zijn heel blij dat tot nu toe alle honden beneden leven en boven mijn veilige, schone area is.

2.Ik geef mijn hond eten van tafel

Ik ook. En ja, ze schooit. I don’t give a sh*t. En als je er wel iets om geeft, ja dan moet je gewoon niks van tafel geven. Wil je wel kliekjes voeren? Doe de kliekjes vooraf in een kong of lickiemat of geef het direct na het eten. Je hond zal deze routine super snel gaan herkennen en niet gaan schooien en toch lekkers van tafel krijgen na het tafelen.

Letterlijk iets van tafel geven maakt het schooien groter. Iets van tafel geven, maar niet direct door het eerst in een kong of lickiemat te doen, zal je hond niet laten schooien.

3.Ik voer XYZ

Geweldig! Ik voer ABC 🙂

Geintje. Je hond gaat niet dood van brokken en ook niet van vers vlees. Kies iets wat bij jou als mens past, wat je gewoon graag je hond voorschotelt.

Kijk goed hoe je hond reageert op de voeding. Vindt hij het lekker? Blijft hij er gezond door?
Vergelijk geen appels met peren in hondenopvoeding. Ik zie al te vaak dat een supermarktbrok vergeleken wordt met vers vlees premium. Dat slaat natuurlijk nergens op.

Daarbij zijn er goede en slechte brokken, en slechte en goede vers vleesvoedingen. Doe je research, vertrouw niemand op zijn blauwe ogen.

Afwisseling is key in hondenvoeding. Hoe meer variatie, hoe beter. Je hebt dan het goede van alles en niet het slechte van één ding… volg je me nog?

4.Soms hou je van je hond en soms niet (en dat is beide oké)

Ik zal eerlijk met je zijn: na Izzy haar loopsheid werd ze schijnzwanger en dit duurde een week of vijf. Het leek wel alsof ze letterlijk niks geleerd had de afgelopen 3 jaar. Mega reactief naar alles. Ik begon zelfs aan mijn eigen aanpak te twijfelen. Tot nu, een week of drie geleden, ze alle honden weer moeiteloos en zonder getrek en gegrom en geblaf passeert. Thank god, ik heb mijn hond weer terug. Maar het zijn echt 5 weken ZO heftig geweest dat ik zelfs twijfelde: jeetje mineetje, waar ben ik aan begonnen?

Een keer verraste ze me zo dat mijn Apple Watch een melding gaf dat ik gevallen was. Je kunt je voorstellen dat wanneer mijn schouder/arm zo’n heftige beweging maakte, dat ik niet per se knap van liefde voor mijn hond.

EN DAT IS OKE. Je houdt het overgrote deel zielsveel van je hond en de andere momenten net even wat minder, wil je hem achter het behang plakken en misschien zelfs op Marktplaats zetten (guilty wat betreft het laatste).

5.Dat je je hond eerst begroet en dan pas je partner

Dit was letterlijk het eerste wat ik leerde op de hondenschool waar ik heen ging met Kono: begroet eerst je partner, dan je hond. HOE DAN!

Die hond komt mij gezellig begroeten terwijl mijn partner met god weet wat bezig is. Dus dat je eerst je hond begroet en dan je partner/kinderen, ik zie dit aan de lopende band gebeuren bij mijn cursisten. En ja, is het dan een taboe? Voor mij niet, haha! Ik vind het ergens zo logisch dat het op die manier gebeurt.

6.Niet elke hond is te “redden” of te “fixen” met training

Dat is de harde waarheid. Sommige honden zijn echt zo getraumatiseerd, zo lang misbegrepen, zo met geweld aangepakt dat je ze ook het grootste plezier doet om ze niet te fixen. Ik ben groot voorstander van wel kijken hoe ver je kunt komen, zonder te pushen. Je hond allerlei dingetjes aanbieden met voldoende tijd en ruimte, daarna voldoende herstel. En gedurende zijn leven kijken hoe ver je komt. Met zo min mogelijk druk erop. Dingen laten ontstaan is fijn, keihard trainen op trauma’s werkt altijd averechts.

7.Soms is het fixen van de hond het probleem loslaten

Aho! Dit is echt zo. Nou en, dan trekt je hond. Als jij écht alles geprobeerd hebt, dan is het wat het is. Nou en, dan valt je hond uit naar andere honden. Als jij voor je gevoel alles geprobeerd hebt (vooral mijn online cursus Passeren & Begroeten andere honden), dan kun je jezelf toch recht in de spiegel aankijken en zeggen: “Ik heb er alles aangedaan en dit is wat het is.”

Zelf heb ik deze mindset overigens niet. Want ik geloof nooit dat ik ALLES geprobeerd heb. Ik geloof nooit dat ik alles goed heb gedaan en ik geloof dat er altijd iemand op deze aardbol is die mij weer wat nieuws kan leren of een vaardigheid kan bijbrengen die mij en Izzy weer vooruit helpt.

Dit is echter mijn mindset, deze mindset leer ik je overigens wel in al mijn cursussen. Kijk vooral waar jij staat en of het verhaal dat je jezelf vertelt écht waar is. Heb je écht alles geprobeerd? Ken je werkelijk alle skills heel goed? Beide “ja”? Dan is het tijd om het probleem helemaal los te laten.

8.Het is oké om je hond te herplaatsen… ongeacht de reden

Jup! Zelfs als je het gewoon niet voelt bij je hond, zijn je hond en jij beter af als je een andere plek voor hem vindt. Het is juist supermoedig en dapper om je hond en de bijbehorende liefde los te laten voor het geluk van een ander. Het is niet simpel en NIEMAND doet dit om een flutreden. Althans, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Laten we dan in hemelsnaam mensen daar ook niet over veroordelen, het is echt al moeilijk genoeg.

Eigenlijk herplaatsen mensen hun hond altijd te laat. Het is dan al zo hoog opgelopen dat er echt geen uitweg meer te zien lijkt. Dat is met euthanaseren van je hond natuurlijk ook zo. Als je dan filmpjes of foto’s terugziet, dan denk je altijd: “Aiii, dat had wel even een weekje eerder moeten zijn.” Terwijl als je het een week eerder had gedaan, had je altijd getwijfeld: was ik niet te snel? (Nogmaals, dit doet nooit iemand.) We wachten allemaal (te) lang met euthanaseren, maar ook met herplaatsen van honden. Gewoon omdat je er alles aan gedaan wilt hebben.
Het taboe wat betreft herplaatsen mag er van mij echt heel snel vanaf! Er zit ook zoveel schaamte bij.

9.Straffen werkt, maar dat betekent niet dat het de beste keuze is

Als je je hond correct straft in de juiste intensiteit en timing, dan werkt straffen als een malle. Echter zet je daarmee de (vertrouwens)relatie die je met je hond hebt onder druk. En de vraag is of het straffen en daarmee het probleem oplossen het waard is.

Denk aan de border collie die op een boerderij woont en traktorbanden aanvalt. Als boer Harmsen graag een snelle oplossing wil en niet wil trainen, kan er best gewerkt worden met correctie of straffen. Beter dan dat de hond binnenkort plat en dood is, toch? De hond leeft toch al buiten op zichzelf, er is minimale band met boer Harmsen. Heel ander verhaal dan wanneer iemand zijn hond echt als zijn gezinslid beschouwt en die hond wat reactief is naar andere honden in hartje Amsterdam. Als je dan met correcties en straffen gaat werken, vraag je het onmogelijke van de hond en eigenaar. Daarbij is er geen levensbedreigende situatie voor de hond bij het reactieve gedrag.

En zo is iedere situatie, casus, verhaal, hond en eigenaar uniek.

10.Niet elke hond is geschikt voor iedere eigenaar en dat is niet altijd jouw schuld

Soms zit er zo’n taboe op dat het moet lukken. Of dat het altijd de schuld van de eigenaar is. Nou, ik kan je vertellen dat is niet zo. Je hond heeft ook zijn eigen verhaal en zijn eigen DNA-pakketje. Het is helemaal oké dat niet iedere hond bij iedere eigenaar past. En het is al zeker niet altijd alleen maar de schuld van de eigenaar.

Honden en mensen zijn niet oneindig maakbaar en de vraag is ook of we dit moeten willen. Authenticiteit is ook een mooi iets toch? 😉

11.Niet iedereen hoeft jouw hond leuk te vinden 😉

Jajaja! Sterker nog: alleen JIJ hoeft je hond leuk te vinden. Als bezoek niet meer komt omdat je hond blaft, is dat hun probleem. Niemand hoeft je hond te groeten, of je hond te aaien. De hond is met jou en als jullie het samen leuk hebben, dan is dat ALLES. Overigens zie ik wel dat sommige honden enorme behoefte hebben aan contact met andere mensen en lekker willen socializen. Kies hier dan mensen voor uit die dat ook leuk vinden. En oefen en doe dit niet met mensen die jouw hond, of honden überhaupt, niet leuk vinden (jajaja die mensen bestaan echt).

Je hond mag gekke streken hebben, dingen doen die anderen niet leuk vinden. Als jij ze wel leuk vindt, dan is dat helemaal goed. Je moet het alleen wel blijven omarmen, ook op het moment dat deze mensen ineens in je omgeving zijn en wellicht je hond afkeuren. Als je zelf iets vervelends aan je hond vindt of je ergens aan irriteert, dan is het tijd om mij, Amber (of iemand anders) in te schakelen. Want vaak is het met een paar kleine tweaks zo weer fijn te krijgen.

12.Soms is je hond een blok aan je been in het leven

Het is een taboe, maar ook echt de waarheid. Je kunt gewoon vaak niet even spontaan zus, of spontaan zo. Je moet of eerst nog even met je hond uit, of zelfs iets voor je hond regelen. Als je ergens bent, ben je toch met een half been of met de camera thuis om te kijken of het allemaal wel goed gaat. Oud en nieuw zal met een hond nooit meer hetzelfde zijn. Je hebt gewoon een levend wezen om je heen waar je rekening mee moet houden. Mooier kan ik het niet maken, wel makkelijker. 😉

Als het overgrote deel je hond gewoon de aanvulling is in je leven waarop je hoopte, dan neem je dit stukje van blok aan het been met de koop toe (is mijn ervaring). Wil niet zeggen dat dit sommige dagen niet meer op de voorgrond speelt dan andere dagen.

13.Je voelt je non-stop schuldig richting je hond

Dit is instant het gevoel wat je zal hebben als je aan een hond begint. Je hebt altijd het gevoel dat je tekortschiet. Dit zijn de eerste twee jaren het ergst en ik zie dit bij cursisten daarna erg verbeteren. Na 2 jaar leer je elkaar ook echt kennen. Onzekerheid maakt plaats voor vertrouwen. En je weet wat goed is voor je hond en wat hij minder prettig vindt. Maar dan nog, laatst in een enquête die ik heb gehouden, voelt 100% van de mensen die de enquête invulde zich schuldig zaterdagavond op een feestje dat de hond dan alleen thuis zit. Terwijl dit echt zo erg niet nodig is. Zeker als je zaterdag overdag de juiste dingen onderneemt met je hond. Kun jij feesten terwijl je hond heerlijk ligt uit te buiken op de bank.

14.Niet iedere hond wordt gelukkig van mee op vakantie of op drukke uitjes gaan

Vaak hebben we zo’n romantisch beeld. Hond mee op vakantie, leuk mee naar de markt, gezellig mee naar verjaardagen en familieweekenden. Tot je een hond treft die dit niet kan. Je moet dan ineens je verwachtingen bijstellen. En erkennen dat je hond bijvoorbeeld niet gelukkig wordt van drukke gelegenheden, is de start van je hond gedoseerd kennis laten maken met iets drukkere plekken.

En soms is het de conclusie dat je hond dit soms echt wel kan, maar niet alle uitjes die je van tevoren wel had bedacht. En het hele erge hieraan is, dat je wel altijd honden op het terras ziet, of honden die gezellig mee kunnen.

15.Het hebben van een hond is duur, maar niemand praat er echt over

Het hebben van een hond is serieus duur. En dan heb ik het nog niet over de gezonde voeding van je hond, maar helemaal als je eenmaal bij de dierenarts terechtkomt. Er is al veel over geschreven dat die rekeningen echt de spuigaten uitlopen (helaas).

Dan een training hier, workshop daar, lijntje zus en snackje zo. Het hebben van een hond kost geld en je hond gezond houden al helemaal. Je kunt dit uiteraard zo gek maken als je zelf wilt, maar hou gewoon rekening ermee, dat je opvoedkosten maakt en gezondheidskosten. Schaal dit naar boven en vraag eventueel een speciale rekening aan voor je hond, waar je maandelijks geld opzij zet. Zodat je als er een keer iets is uit dat potje kunt putten.

16.Soms irriteert je hond je mateloos

Het mag er in positief hondenland niet zijn, maar het is er altijd. We hebben allemaal iets waar we ons dood aan irriteren aan onze hond. Overmatig blaffen, trekken aan de lijn, aanslaan op dichtslaande autodeuren, bang zijn voor de trein, in het gangpad liggen op het terras, eten pakken van straat, rollen in viezigheid en nog veel meer.

Wat mij altijd helpt als ik me aan Izzy irriteer is te denken: ze is maar 8 à 10 jaar in mijn leven. Is dit gevoel dat echt waard? Of wil ik haar gewoon lief, leuk en gezellig vinden de tijd dat ze bij me is?

17.Je beperkt een hond meer in diens vrijheid dan je verwacht

Ja, dit is echt zo. Denk er maar eens over na: je hond is het enige zoogdier waarvan de mens bepaalt wanneer die poept, waar die poept, wanneer die eet en wat die eet. Dat zijn echt grote dingen, hè? Dan loopt het overgrote deel van de honden altijd aan de lijn. Wat natuurlijk een directe beperking is van de vrijheid. En nee, ik bedoel niet dat we alle honden nu maar los moeten klikken zonder recall. Super slecht plan. Jij bepaalt wanneer die alleen is, wanneer jullie samen zijn, wanneer er gewandeld wordt, wanneer er bezoek komt. Alles bepaal jij eigenlijk.

Ik ben daardoor GROOT voorstander van je hond keuzes geven in het leven. Je kunt je hond laten kiezen voor halsband of tuig. Lange lijn of korte lijn. Wijkwandeling of in de auto. Konijnenoor of pensstaafje. Voer uit de bak of voer uit dispenser. De route van de wandeling.
We beslissen al zoveel voor onze honden, laat af en toe je hond gewoon eens kiezen wat hij wil.

18.Het opvoeden van een hond is soms gewoon klote

Aho!
Het is soms mega hard werken. En “dat moet of hoort het dan niet te zijn” politie, die snappen niet hoe het écht is. Het is soms lang doorsnuffelen, goed volhouden, blijven oefenen, blijven investeren en dan op een dag denk je: JA, DIT IS HET. En dan heb je het gemaakt. En zelfs dan blijven er momenten dat je terugvalt door de hormonen van je hond, of door een pijnklacht, of door een negatieve leerervaring. Denk dan maar zo: je kunt niet altijd een zes gooien 😉

De leercurve vergroot als je ook dieptes kent. Als de lijn alleen maar omhoog gaat en je alleen maar verbetert is dat fantastisch. Echter, een dipje hebben en daaruit opklimmen is veeeel leerzamer. Je leert daarmee jezelf op zo’n andere stukken kennen… poepie interessant!

19.Mijn hond bepaalt zo een beetje alles in huis (haha…)

Dit is een taboe in je hoofd. Want meestal is dit niet zo. Heel soms kom ik het wel tegen hoor, dat mensen met de rolluiken dicht zitten en tv of radio aan om de hond maar koest te houden. Maar dan is het niet de hond die dit bepaalt. De eigenaren missen dan de skills om in een drukke wereld de hond rustig te krijgen en te houden. Gelukkig kan iedereen skills leren. De hond is nooit bezig met alles te regelen in huis. Honden zijn vooral graag moe en lui 😉

20.Ik kan mijn hond niet alleen laten en ik schaam me ervoor…

Ja, het niet alleen kunnen laten van je hond heeft echt een grote impact op jou als eigenaar en ik begrijp dat je je ervoor schaamt. Er is helaas ook nog zo weinig te doen aan verlatingsangst. Er zijn hele trainingen die je kan doen, echter het is zo fragiel in de eerste periode dat ik weinig mensen erin zie slagen die mini-stappen te maken en het tot een succesvol einde te brengen.
De schaamte is omdat het je ook in sociaal isolement brengt.

Ik zou je willen aanraden om eens mijn podcast te luisteren over verlatingsangst. Gewoon te vinden op Spotify of YouTube.

21.Er gaat meer geld naar mijn hond dan naar mezelf

Haha, grappig deze! Tja, moet dit een taboe zijn? Wellicht is geld betalen aan dingen voor je hond wel een vorm van liefdestaal voor jou geworden. En bovenal, je hoeft dit nooit met iemand te delen toch? 😉

Nou, het was een hele lijst. Een paar ervan ook ingestuurd door lezers van de blogs. Kei leuk! Mocht je nou een specifiek onderwerp hebben waar je meer over wilt weten wat betreft je hond, je mag me altijd even mailen naar teamamber@hondenopvoedkunde.nl en wellicht zie je binnenkort jouw onderwerp verschijnen in mijn blogserie!

Fijne dag!
Lieve groetjes, Amber