Hoe geef je je grenzen aan bij je hond, maar ook bij andere mensen/honden?

Grenzen aangeven bij je hond

In de opvoeding van je hond is de allerbelangrijkste skill die je MOET ontwikkelen: leren hoe je je hond begrenst, zonder dat je hem afwijst of zijn zelfvertrouwen schaadt. Nog erger….raakt in zijn veiligheidsgevoel.

Ik heb het graag over liefdevol begrenzen. Hoe je dat doet?

Wanneer je hond aan de lijn trekt, kun je hem begrenzen door hem stil te zetten en te wachten tot hij een andere keuze maakt. Stimuleer die keuze en beloon het gedrag.

Als je hond wil opspringen tegen bezoek of eten wil stelen van tafel, is het belangrijk dat je dit begrenst, met een woord, een lijn of je handen. Het woord moet je uiteraard op een positieve manier aanleren.

Eten stelen? Super eenvoudig af te leren met ‘het is je keuze’-spel. Wist je bijvoorbeeld dat je een hond ‘laag’ aanleert via ‘hoog’? Dus eerst je hond met zijn pootjes op een krukje, en als hij eraf stapt, benoem je dat met: “laaaag”.

Hoe je je hond liefdevol begrenst, hangt af van de situatie en van je hond. Ik help je er met liefde bij!

Neem gerust een kijkje bij mijn Jij & Je Hond cursus. Deze cursus gaat over de vier opvoedpijlers: gezondheid, voeding, rust & activiteit. En hoe je je hond zelfredzaam maakt, opvoedt met keuzevrijheid en liefdevol begrenst. (Nou, wat wil een mens nog meer?)

Grenzen aangeven bij een andere (loslopende) hond en de mens daarachter

Het is te triest voor woorden dat ik hier überhaupt iets over moet schrijven. Als iedereen zich aan de hondenetiquette zou houden, had ik de helft minder werk. En dat meen ik.

Zoveel honden en mensen voelen zich onveilig door onbeheersbare loslopende honden om hen heen. Terwijl: wat kost het nou echt? Even bukken, klikken, vier meter lopen, bukken, klikken. Voor de ander maakt dat een wereld van verschil in gevoel van veiligheid.
Maar goed, nu bukt-klikt-loopt-bukt-klikt deze persoon niet. En komt er een loslopende hond op je af. Wat doe je dan?

Je ziet weleens filmpjes waarin mensen tussen hun hond en de andere hond gaan staan. Leuk op film, die ene keer dat het lukt. Maar in de praktijk zie ik dat dit meestal níet lukt. Zeker als de andere hond kwaad in de zin heeft, moet je je afvragen of je daar met je benen of armen tussen moet willen zitten. Het kan de spanning zelfs verergeren.

Voor de mensen met kleine hondjes: gewoon oppakken als dat veiliger voelt. Gewoon doen.

Voor de mensen met honden die je niet kunt optillen:

1. Begin met contact maken met de eigenaar.
   Kader het gesprek af. Laat geen ruimte voor discussie. Zeg: “Ik wil dit niet.”
   “Ja maar, hij wil alleen maar spelen.”
   “Ik wil dit niet.”Herhaal je boodschap als het nodig is. Ga niet in discussie. Blijft de hond naar je toe lopen?
2. Gooi voertjes naar de vreemde hond.
   Een handvol voertjes kan helpen om wat afstand te creëren en jezelf uit de voeten te maken. Niet alle honden zijn in die gemoedstoestand nog gevoelig voor voer, maar het is het proberen waard.
3. Mocht er toch contact ontstaan:
   Geef je hond alle lijnruimte, zodat hij de signalen en het gesprek kan voeren zoals hij dat wil. Doe aan de lijn alsof je hond los is. Zo verklein je de kans op escalatie.

Bij het lezen van dit stuk kun je spanning in je lichaam voelen ontstaan. Zeker als je eerder een nare ervaring hebt gehad, is die kans groot.

Adem in, adem uit. Ontspan je kaak en voel je voeten. Je bent niet in die situatie. Je bent veilig. Je bent oké.

Grenzen aangeven bij mensen

Nog te vaak zie ik het “misgaan”. Goedbedoelende mensen die jouw hond even aandacht willen geven of zelfs zomaar willen aaien.

Van de week zag ik het klassieke moment:

Een vader zegt tegen zijn kind: “Eerst vragen of je het hondje mag aaien, hè?”
Kind keurig: “Mevrouw, mag ik uw hond aaien?”
De mevrouw: “Wat goed dat je het vraagt! Aaien vindt hij niet zo fijn, maar je mag wel raden of het een jongen of een meisje is.”

Terwijl dit aandoenlijke tafereel zich afspeelt, loopt de vader naar de hond en maakt hem helemaal koekwaus. De hond kreeg de dolle vijf minuten en butste het kind omver. Vader en kind snel weg.
Iedereen een rotervaring. Wat zo mooi begon. Jammer, hè?

Je mag mensen aanspreken op hun gedrag en duidelijk maken wat je wel en niet wilt. Doe het vriendelijk, proactief en met een grote glimlach.

Zinnen die mij altijd helpen

Een paar zinnen die ik vaak gebruik om mijn grenzen aan te geven:

• “Dankjewel voor je advies, maar ik volg mijn eigen aanpak.”
• “Ik zie dat je het goed bedoelt, maar dit werkt voor ons niet.”
• “Zou je hem alsjeblieft niet willen aaien? We zijn aan het trainen.”
• “Hij is nu even niet in de stemming voor contact, ik loop door.”
• “Fijn dat je het vraagt, maar we doen het liever even zo.”
• “We willen wat afstand bewaren, bedankt voor je begrip.”
• “Mijn hond heeft vlooien/schurft/besmettelijke ziekte.”
• “Ik wil je niet kwetsen, maar dit voelt niet goed voor mij.”

Of iets directer:

• “Ik wil het niet.”
• “NEE.”
• “Hoe vind je het zelf gaan?”

Welke zin ik kies, hangt af van de situatie en van hoeveel spiegel ik iemand wil voorhouden.

De laatste zin (“Ik wil je niet kwetsen…”) roept vaak reacties op als: “Oh, maar mij kwets je niet, hoor!”

De “Hoe vind je het zelf gaan?” zet iemand aan tot zelfreflectie. (Niet altijd zin in om dan over te gaan vergaderen)
Mijn standaard geprogrammeerde reactie is: “Ik wil het niet.”

Nu jij…

Het is niet altijd makkelijk om je grenzen aan te geven. Het begint ermee dat je ze zelf voelt. Vervolgens is het handig om een paar zinnen paraat te hebben die je automatisch inzet, of dat nou richting andere hondeneigenaren is of richting je hond.

Want als jij je eigen grenzen al niet helder hebt, hoe moeten anderen dan weten waar ze liggen?

Mocht je hier vragen over hebben, stuur gerust een mailtje naar teamamber@hondenopvoedkunde.nl. Ik denk graag met je mee. Of zorg dat je een keer bij een van mijn challenges of collegeweken bent, daar zie je me vaak live mijn grenzen liefdevol stellen.

Fijne dag,
dankjewel voor het lezen van mijn blog!

Lieve groetjes,
Amber