Wat César Millan zegt over honden die trekken aan de lijn… versus mijn idee.

Dit artikel is niet bedoeld om iemand zwart te maken of neer te halen, maar om de verschillen helder te maken zodat jij kunt kiezen wat bij jou en je hond past.

Om te beginnen… wie is die César Millan

Hij heeft miljoenen mensen geholpen met hun hond. Of dat is in elk geval het beeld dat wordt geschetst. Zijn aanpak is gebaseerd op leiderschap, energie, en duidelijke regels. Maar als het aankomt op wandelen zonder trekken, zijn er een paar belangrijke verschillen tussen zijn visie en de mijne.

Wat zegt César Millan over honden die trekken aan de lijn?

César ziet trekken aan de lijn vaak als een dominantieprobleem of een gebrek aan leiderschap. Volgens hem moet jij als mens de ‘roedelleider’ zijn, en moet je hond achter of naast je lopen. Nooit voor je uit.

Wanneer jij me langer volgt dan vandaag op één van mijn socialmediakanalen (check vooral YouTube of mijn Instagram, daar ben ik het meest actief), zal je mijn hond Izzy en alle honden van mijn cursisten ALTIJD voor ons uit zien lopen. Ik vertel je later waarom. Ik kan namelijk de baas zijn én leidinggeven aan mijn hond, zonder dat de positie ertoe doet. Later meer hierover 😉

Cesar zijn manier om trekgedrag van je hond aan te pakken, bestaat uit:
1. Direct corrigeren met een ruk aan de lijn
2. Fysieke druk uitoefenen (zoals met bijvoorbeeld een slipketting)
3. Kalme, assertieve energie uitstralen
4. Veel wandelen met de hond, in een ‘volg-positie’

In zijn optiek draait het vooral om wie de leiding neemt tijdens het wandelen. En dat moet jij, als baasje, zijn. Punt.

1. Direct corrigeren met een ruk aan de lijn… Hoe ik dit zie?

Ik snap waar het vandaan komt.

De hond trekt → jij raakt geïrriteerd → rukje → “probleem opgelost”.

Maar in werkelijkheid:
❌ Het is geen oplossing
✅ Het is symptoombestrijding

Op korte termijn zal het wellicht effect hebben, mits de intensiteit en timing van de correctie perfect is. Echter, je werkt op het gedrag van je hond en niet op de onderliggende behoefte en emotie. Daarbij moet je je afvragen naar de REDEN dat het rukje werkt. Pijn, angst, stress? En wat doet dat voor de relatie die je hebt met je hond? Wil je een relatie met je hond gebaseerd op angst, of wil je een relatie met je hond op basis van vertrouwen?

Sterker nog: op langere termijn maakt deze fysieke manier van corrigeren je probleem alleen maar erger. Veel honden raken juist méér gespannen door fysieke correcties.

Spanning = meer trekken.
En dan heb je het bekende vicieuze cirkeltje.

Mijn aanpak?

Ik leer honden hoe ze kunnen lopen, wat ik van ze wil, en wanneer ze iets anders mogen (snuffelen, trekken, even sprintje). Met mijn wandelskills en de cues die iedere hond zou moeten kennen, zal je zelden nog een hond hebben die trekt aan de lijn. En stel dat het wel gebeurt, weet jij precies wat je moet doen. Wist je dat je bij mij altijd leert om “het trekken aan de lijn” op cue te zetten? Life hack hoor!

2. Fysieke druk uitoefenen … en hoe ik dit zie?

Druk uitoefenen (zoals met bijvoorbeeld een slipketting), of het nu is op mensen of dieren, is mijns inziens altijd stressverhogend. En laten we dat nou precies in een wereld vol met stress niet willen. Niet voor jou en niet voor je hond.

Fysieke druk, zoals een slipketting (of een ander aversief hulpmiddel), is erop gericht om een onaangename sensatie te creëren, zodat de hond zijn gedrag aanpast.

Maar laat ik eerlijk met je zijn: als jij je hond alleen kunt laten stoppen met trekken omdat het zeer doet, heb je dan écht iets geleerd aan je hond? Of heb je hem gewoon geleerd dat trekken pijn oplevert?

Deze manier van werken beïnvloedt niet alleen het gedrag, maar óók het gevoel dat je hond heeft over jou, over wandelen, over samen zijn. En dat gevoel? Dat is voor mij heilig.
Ik wil dat een hond zich veilig voelt bij zijn mens. Niet op z’n hoede. Niet gespannen. Niet bang om een fout te maken.

Mijn aanpak?

Geen slipketting. Geen fysieke druk. Absoluut geen dreiging.
Wél heldere communicatie, voorspelbaarheid, duidelijke cues en ruimte om te leren.
Ik leer honden wat er van ze verwacht wordt, in plaats van ze te straffen als ze het nog niet begrijpen. Want gedrag is informatie. En ik wil luisteren naar wat een hond mij vertelt, óók als dat via een gespannen lijn is.

Ook zijn de slipketting en de touwtjes achter de oren, hoog in de nek, BEWEZEN schadelijk voor je hond. In deze podcast vertelt fysiotherapeut en osteopaat Dominique er alles over.

Kalme, assertieve energie uitstralen… hoe ik dit zie?

Ik snap waar deze gedachte vandaan komt. Honden reageren op onze energie. Als jij gespannen, boos of chaotisch bent, kan je hond daarop reageren. Met de nadruk op kan. Dus ja, in die zin kan kalmte helpen. Mits je je dan kalm voelt en niet kalm doet (begrijp je hiermee wat ik bedoel?).

Echter, het idee dat jij voortdurend een soort “roedelleider-aura” moet uitstralen, dat je hond pas naar je luistert als jij 100% ‘assertief’ bent… daar haak ik echt compleet op af. En het lijkt me doodvermoeiend, deze rol :P.

Ik zie dat dit op eigenaren een enorme druk legt en de lat ook heel hoog komt te liggen. Waardoor het plezier direct verdwijnt. Want met een hoge lat, is er geen ruimte meer voor plezier.

Alsof jij geen slechte dag mag hebben (haha, Disneyland dit). Alsof jouw hond alleen goed kan functioneren als jij intern een soort zen-commandant bent. En dat is niet alleen onrealistisch, het is ook oneerlijk. Voor jullie allebei!

Je hoeft geen ‘roedelleider’ te zijn. Je hoeft niet te ‘domineren’. Je hoeft niet perfect te zijn. Wat je wél mag zijn:

• Een mens die verantwoordelijkheid neemt voor zijn hond
• Iemand die grenzen stelt op een liefdevolle, duidelijke manier
• En iemand die durft te kijken naar de emotie, in plaats van alleen naar het gedrag

Ik geloof niet in kalme assertiviteit als trainingsstrategie.
Ik geloof in eerlijk contact, duidelijke communicatie en het opbouwen van vertrouwen.

Veel wandelen met de hond, in een ‘volg-positie’… hoe ik dit zie?

Als eerste: ik heb een hond genomen om ‘m te kunnen zien.
Niet om met zo’n strak afgestelde vierwielaandrijving rechts van me te lopen die ik amper kan aankijken. Mijn hond loopt lekker voor me. Gewoon, omdat ik dan goed kan zien wat er gebeurt. Welke signalen mijn hond afgeeft. Of ‘ie iets spannend vindt, of juist helemaal in haar element is. En zo kom ik niet voor verrassingen te staan. Handig, toch?

Daarnaast: de volg-positie… zeker als je die de héle wandeling van je hond verwacht, is fysiek gewoon niet chill voor je hond. De gemiddelde mens loopt zo’n 5 km/u, terwijl de meeste honden liever op 7 à 8 km/u lopen. Als je hond dus continu moet inhouden én ook nog eens met een scheef hoofdje naar boven moet staren om aan de oefening te voldoen… dan is dat niet alleen vermoeiend, maar ook gewoon slecht voor z’n lijf. Vooral voor de nek en rug is dit enorm belastend (evenals een ‘zit’ vragen bij iedere stoeprand).

Wil je met de ‘volg’ werken? Helemaal prima. Maar leer het dan álsjeblieft tweezijdig aan en alleen korte stukjes. Bijvoorbeeld bij het passeren van een voetganger. Geen hond wil zijn hele leven lang als een robot aan één kant van je vastgeplakt zitten.

Als laatste: ik loop met mijn hond voor… mijn hond.
Want een wandeling is geen militaire oefening. Het is het speeluurtje van mijn hond. Het moment van de dag dat ‘ie gewoon even lekker hond mag zijn, mag snuffelen, bewegen, de wereld mag ontdekken.

En eerlijk?
Het interesseert me geen zak waar mijn hond loopt… voor me, achter me, in een slingerende moonwalk naast me… als die lijn maar slap hangt. 😄

Oh ja, en over dat “veeel” wandelen, daar heb ik een andere blog over geschreven: “De ideale dagindeling voor je hond”.

Waarom ik het anders zie

Ik geloof niet dat trekken aan de lijn een dominantieprobleem is. Een hond die trekt is meestal gewoon… een hond. Enthousiast, nieuwsgierig, en misschien simpelweg niet getraind in het lopen aan een losse lijn.
Waar Cesar uitgaat van correctie en onderdrukken van ongewenst gedrag, werk ik liever met begrip, communicatie en opvoeding vanuit samenwerking.

Mijn 5 uitgangspunten:
1.Trekken aan de lijn is gedrag dat ontstaat vanuit een behoefte of emotie
2. De hond heeft niet geleerd wat wél de bedoeling is
3. Wandelen mag leuk zijn, voor jullie allebei
4. De hond mag lopen waar die loopt, als de lijn maar slap is 🙂
5. Je kunt beter gedrag trainen door te belonen wat je wél wilt zien

In plaats van je hond te corrigeren als hij trekt, leer ik je liever vanuit intrinsieke motivatie dat je hond niet wílt trekken aan de lijn én dat ook helemaal niet nodig heeft.

Voor mij betekent dit:
– Werken aan motivatie. Hoe kan je ervoor zorgen dat je hond niet bij je weg trekt?
– De juiste timing en beloningen gebruiken
– Je hond keuzevrijheid teruggeven. Wanneer is het knuffeltijd en wanneer doorlooptijd?
– Het tempo en daarmee de lijnlengte afstemmen op jullie allebei

Waar Cesar controle belangrijk vindt, zie ik juist de kracht van samenwerking en wederzijds vertrouwen.

Van correctie naar connectie

César Millan heeft een grote impact gehad op hoe mensen naar honden kijken. Maar zijn aanpak is niet de enige, en helaas worden er nog hele oude video’s van hem uitgezonden. Als je nieuw beeldmateriaal van hem bekijkt, zie je echt heel duidelijk dat hij ook wat is verzacht en zelfs zo nu en dan met voertjes werkt 🙂 Die oude video’s en maniertjes zijn echt voor veel honden ook niet de beste.

Als jij merkt dat jouw hond trekt, wil dat niet zeggen dat hij jou aan het domineren is. Het betekent meestal gewoon dat je hond iets ervaart, hij het niet geleerd heeft of er iets anders aan de hand is. Want geloof mij: voor je hond is het ook echt geen feest om in het tuig of de halsband te hangen. Honden willen juist van die druk af. En daar kan je je training op baseren. In de volgende blog meer daarover!

Stuur me je vraag
Mocht je vragen hebben over deze blog? Stuur gerust een mail naar teamamber@hondenopvoedkunde.nl.

Kijk op de website of er binnenkort weer een Amber’s Challenge start over het Wandelen zonder trekken. En sluit gerust aan.

Lieve groetjes,
Amber